همپرسه با افلاطون
آدم اجتماعی‌ای هستم. اما مدت‌ها بود که تنها بودم __ طولانی‌ترین دوره در مدت پس از ازدواج __ احتمالاً اثر فشار همین تنهایی بود که باعث شد چندی قبل شعری بگویم. شعر گفتن در زندگی من، مثل گل دادن کاکتوس است؛ هر چند سال یکبار. خیال یار هر چه عمیق‌تر نفس می‌کشم سینه‌ام تنگ‌تر می‌شود هوا پر است از رایحة آغوش تو
دوشنبه 89 اردیبهشت 20 ::
1:4 صبح:: نظرات ( )
